Niet alleen de sierplanten die wij in deze omgeving zien, komen op ons vaak als minder of niet bekend over, ook de gewassen op het land zijn niet altijd herkenbaar. Een duidelijk voorbeeld vormen de groene bosschages, die wij zien als wij de fiets-uitgang nemen en voor wij het dorp naderen naar links kijken. Ver achter het bouwland stroomt een beek, "Ruisseau de Montbrun". Langs de oever van deze beek staat een oud bamboe-bos. Wat in het gebied rondom Daumazan wordt verbouwd is o.a. afhankelijk van klimaat, grondsoort en locale behoefte. Verschillende graansoorten (vooral ook haver) en veel mais worden er verbouwd. Mais en zonnebloemen herkennen wij vooral in een laat stadium zonder twijfel.

Er zijn nogal wat gewassen, die niet één-twee-drie herkend worden door een Hollander, vooral niet als hij of zij in de stad is opgegroeid. Millet, Milocorn, Sorghum of Sorgo is zo'n gewas, het wordt in onze

omgeving vrij veel verbouwd. Het heeft een lange stengel waaraan, na de bloei een spar-appelvormige bruine tros met oliehoudende zaden komt. Dit gewas dient als veevoer, evenals de teunisbloemen, die hier en daar mooie gele velden vormen. Deze worden eveneens verhakseld aan het vee gevoerd. Ook de tabaksplant bloeit fraai en er zijn aardig wat velden in de omgeving waar die planten, herkenbaar aan de grote generfde bladeren, het landschap opvrolijken.

Zien wij distelachtige bladeren, die wij in een beginstadium niet thuis kunnen brengen, dan is dat bijna altijd een veld met artisjokken (artichaut). In gesloten vorm werden de grote bloemknoppen bij de groenteman aangeboden; zij vormen een delicatesse.

Van de artisjok kunnen wij de harten (coeurs) en de bodems (fonds) ook in geconserveerde vorm kopen. Zij zijn voor veel gerechten toepasbaar. Er wordt ook een likeur gemaakt van deze planten ender de naam "Cinar". Jammer geneeg laat men de planten nooit tot volle bleei komen. De bloeiwijze is prachtig en ook de gedroogde bloemen zijn teer decoratief.

Het meest worden de artisjokken in Frankrijk op tafel gebracht zoals wij ze in de winkel zien liggen. Voor diegene die dat nog nooit geproefd heeft en niet weet wat hiermee aan te vangen volgt hieronder een beschrijving, want het is de moeite waard, de smaak is zeer verfijnd. De artisjok kan heel goed als voorgerecht op tafel worden gebracht. Soms worden deze bloemknoppen gekookt verkocht, maar vers zijn ze beter. Bij de steel vlak afsnijden en in een met water gevulde pan (met wat tout en citroensap) een half uur tot 45 min. koken. Daarna uit laten lekken. De artisjokken kunnen koud en warm gegeten worden, warm zijn ze lets smaakvoller.

Aan tafel worden de blaadjes één voor één afgehaald en op de plaats waar deze vast gezeten hebben wordt het zachte gedeelte afgezogen. Meestal worden deze blaadjes v66r ze worden afgezogen in een sausje gedoopt. Bijzonder lekker is een mosterdsaus. De blaadjes worden naar het centrum toe steeds dunner en de laatste worden dan ook als een bosje gedoopt en afgezogen. In bet binnenste van de bloem komen de meeldraden tevoorschijn (het ziet er uit als hooi). Deze worden weggeveegd en daarna blijft de bodem over. Voor de meeste mensen is dat het lekkerste gedeelte. Net als bij schaal- en schelpdieren blijft er, na de maaltijd, ontzettend veel afval over.

Verhoudingen van een lekkere mosterdsaus:

en even proeven (schrik niet van de kleur)

Zo zie je maar, je kan in Frankrijk nergens over praten of het draait altijd wel ep lekker eten uit!